Month: Aralık,2020

Yengeç Dolunayı

Başardın. Hiç bitmeyecek gibi gelen bir yılı tamamladın. Aynı yaşadığın sorunların bitmeyeceğini düşündüğün geceler gibi. Bu sefer atlatamayacağım sanırım dediğin sıkıntılar gibi. Hepsi gibi, bu yıl da geride kalıyor. Son bir Dolunay ile. Son şarkı. Konserin bitmek üzere ve son şarkını söylemek üzeresin. Biraz sonra herkese teşekkür edecek ve evine döneceksin. Bir rahatlama. Söylenecek her şeyi söyledin, elinden geleni yaptın. Fazlasıyla. Daha fazla yargılayıp yorma kendini. Daha fazla üstüne gitme, kendinin. Başka ne yapabilirdim deme. Gitmen gerekiyordu, gittin. Biraz kendinle kalman gerekiyordu, kaldın. Yaptığın hiçbir şey bir hata değildi, seçimlerin yanlış değildi. Diğer seçenek sana daha iyi gelmeyecekti. Sen bu yıl bir şeyler öğrenmek zorunda, bir şeyleri görmek zorundaydın. Gördün. Hayata karşı bir şeyler söylemek zorundaydın, söyledin. Kendini duymak zorundaydın, duydun. Hepsi bu. Aslında süreç bitti ve geride kaldı. Sadece alışmışlıklar, tutunmalar var. Tekrar ederse gücüm yok korkusu var. Bittiğini kabullenmeyen zihinler var.

Şimdi ise kendini özgür kılman gerekiyor.

Güneş Tutulması

Karanlık biter, karanlığın sonunda bu uzun süreçte kendine ne kattığını sorgularsın. Sorgularsın, başka ne yapabilirdim diye. Biraz daha zaman istersin, uzasın diye. Acaba? sorusu gelir zihnine ve kendini yargılarsın. Aydınlığa çıkmayı hak ediyor muyum diye. Karanlıkta yürümeyi öğrenebilirdim ve bir daha geri döneceği için korkmazdım dersin. Şimdi aydınlık sürecin keyfini mi çıkaracaksın? Yoksa karanlık tekrar döner diye korkarak mı yaşayacaksın?

İç hesaplaşmaların, gitme deyişlerin, geçmişin ve bir adım ötesinin cesareti. Başarabilir misin? Bütün yaralarını kapatmayı, aynaya tüm çıplaklığınla bakmayı, her şeyi geride bırakmayı, gitmeyi ve tekrar yola çıkmayı. Gücün var mı hala tekrar denemek için, yoksa karanlığa çok mu alıştın? Aydınlığa varacaksın varmasına da, sen karanlığa bağımlısın. Her şey daha görünür olduğunda, saklanacak yerin kalmadığında, her şey iyiye gitmeye başladığında, durmak için bahanen kalmadığında, maskeler çıktığında, yine çağıracak mısın O’nu?  Seni herkesten gizleyen o karanlığı. Saklanacak mısın? 

Yolumu göremiyorum! İnsanları tanıyamıyorum! Ben kimim bilmiyorum!